Gepubliceerd in LINDAnieuws, Woensdag, 18 maart 2015, 07:00 uur.

Bijna altijd mooi weer én een zwembad in de tuin. Iets waar ik als kind niet eens over heb durven dromen. Ik doe dan ook keer op keer een vreugdedansje voordat ik het zwembad in plons.

Vorige week was de waterpret echter van korte duur.

Gevlucht
Terwijl ik met met mijn zoontje rustig in het zwembad dobberde, zag ik dat we gezelschap hadden. Van een slang. Snel vluchtten we het zwembad uit. Vol ongeloof staarde ik naar het water. De slang lag vredig te baden. Alsof hij er al jaren lag. Alsof hij het zwembad ‘bezat’. We hebben wel twintig minuten samen in het water gelegen, zonder dat ik hem had gezien. Later viste manlief de slang dapper uit het water.

Vier soorten gevaarlijk
Ik was me dood geschrokken. Slangen in Uruguay? Diezelfde dag stond er toevallig een artikel over slangen in Uruguay in de krant. Van de achtendertig soorten zijn er vier mogelijk gevaarlijk. Gemiddeld zijn er zesenvijftig ongelukken per jaar met slangenbeten. Hoewel sommige slangen dus gevaarlijk zijn, stelden deze feiten me enigszins gerust. De kans op een auto-ongeluk is vele malen groter dan een slangenbeet.

‘Krekel-app’
Beesten in je tuin en huis. Het hoort bij het subtropische buitenleven. Ik hou van het buitenleven, maar niet zo van al die beesten. Althans, ik discrimineer. De papegaaien in de palmbomen mogen blijven. Andere tropische vogels en kleurrijke vlinders ook. Daarbij vind ik de dierengeluiden erg rustgevend. Zodra de zon onder gaat, voeren de krekels, kikkers en vleermuizen het hoogste woord. Een logé overwoog laatst serieus geluidsopnames te maken voor een ‘krekel-app’. Goed voor de nachtrust, zei ze.

Enge beesten
Helaas zijn er ook minder plezierige huis- en tuingenoten. Een spin zo groot als een vuist tegen het plafond. Honderden hommels boven het hoofd van mijn peuter (een nestje in de tuin). Een levensgrote dode rat bij de deur. Kakkerlakken in alle soorten en maten. En tijdens onze vakantie hadden dui-zen-den mieren onze keuken bezet.

Comadreja

Als kers op de taart stond ik een paar maanden geleden in mijn tuin oog in oog met een comadreja. Een soort buidelrat, zo groot als een kater. Het beest leek zwanger. Later werd dat vermoeden bevestigd. In de filter van ons zwembad zat een cadeautje. Een dode baby-comadreja.

Als stadsmeisje in de subtropen moet ik een beetje wennen aan al die dierlijke verrassingen. Gelukkig heb ik ondertussen heel wat haar op mijn tanden gekregen. Mij jagen ze niet meer snel de stuipen op het lijf.

Een comadreja in de tuin